Güneşe çektiğim perdeler soldu artık
Ay ışığım gecemin nur yüzü seni unutamadım
Anılar mıh gibi çakılırken beynimin duvarına
Her daim hasret kaldım senin aşkına
Sorgusuz sualsiz bağlanmış gözlerim göz bebeklerine
Sanma ki seni hiç düşünmüyorum apansız geliyorsun aklıma
Geceleri geçmez gündüzleri hiç göremez oldum
Ben gerçek aşkı senin ela gözlerinde buldum
Buz tutmuş kalbini izin ver aşkımla ısıtayım
Seni ölümsüz sevip bırakmamak üzere sarayım
Gönlümün kalesini gözlerinle feth ederken
İzin ver senin için atan kalbimi sana vereyim
Ağlayan gözlerime acımam bir an bile
Senin için yaş dökerlerken engelleyemem
Aşk sözleri sen yanımdayken gelmez dile
Bu yaralı kalbimle seni bir ömür bekleyemem
Senin ellerini tutunca gönlüme bir hançer saplanır
Aşk salgını başlattın bende bütün hücrelerim seninle dolu
Gözlerim gözlerine bakaren kalbim aşkına bulanır
Seninle olmayı düşlerken sensiz olmaktan olamadım hiç mutlu
Ay karanlıkta pusu kurarken, benim aydınlığımdı gözlerin,
Gökte bana bakan bir çift tebessüm kaynağı.
Kendimi avutabileceğim yegane yerdir birtanem ellerin,
Tutununca ellerine, getirir gönlüme ilkbaharı.
Sensizlik karanlığın adıydı göz bebeklerime kazılı
Geleceğimiz dudaklarının arasında saklı
Beni terkettiğin an döküldü damlalar gözlerimden avuçlarına
Başladı yağmurlar yağmaya, durmaksızın sonsuzluğa.
Çektin gittin sessizce bir ay ışığı gölgesinde
Beynime inen felçle yürüdüm sensiz karanlığın içine
Mecalim kalmadı bakmaya artık gözlerine bile
Bekleyeceğim, elbet gelecek, beraber geçireceğimiz günler seninle...
0 Yorum